Vanmorgen weer vroeg in de auto gestapt. Allereerst zijn we naar de Chiesetta dit Piedrigrotta gegaan bij het dorpje PIzzo. Dit is een kleine grotkerk die stamt uit de 17e eeuw en is opgericht om de vele schippers te herdenken die zijn omgekomen bij schipbreuken. De grotkerk staat vol met beelden die lokale families daar hebben geplaatst in de 19e en 20e eeuw. Al honderden jaren bestaat er een legende over een schipbreuk rond het midden van de 17e eeuw, een zeilschip met Napolitaanse bemanning werd verrast door hevige storm. De matrozen verzamelden zich in de kapiteinshut waar het schilderij Madonna di Piedigrotta werd bewaard en samen begonnen ze te bidden terwijl ze een gelofte aflegden. Ze zouden in geval van redding een kapel oprichten en deze aan de Madonna wijden. Het schip zonk en de matrozen zwommen naar land. Samen met hen ook het beeld van de Madonna en de scheepsbel uit 1632. Vastbesloten om hun belofte na te komen, groeven ze een kleine kapel uit de rots en plaatsen daar bovenop het heilige beeld. Er waren ook andere stormen en het schilderij, meegesleurd door de woede van de golven die tot in de rots doordrongen, werd altijd gevonden op de plek waar het zeilschip tegen de rotsen was gebotst. Of dit waar is of niet, maakt mij niet uit. Het is in ieder geval een prachtige plek om te bezoeken.

Daarna doorgereden naar het Centro Storico van Pizzo, een heel klein plaatsje met een fantastisch uitzicht over de kust. Ook hier weer veel kronkelstraatjes met kleine winkeltjes die uitkomen op het centrale plein waar we een lekker kopje koffie drinken. Voor de lunch rijden we door naar Vibo Valentia, dit ligt meer in het binnenland. Je merkt dat het hier helemaal niet toeristisch is, de prijzen liggen hier een stuk lager dan aan de kust.

Daarna doorgereden naar Capo Vaticano, een mooie tocht door het binnenland. Het valt me op hoe groen het hier is, ik had het veel droger en dor verwacht. Capo Vaticano ligt op het uiterste puntje van deze landtong. Je hebt hier dan ook een prachtig uitzicht op de kust met zijn steile kliffen en afgelegen strandjes. En dan dat prachtige, helderblauwe zeewater, zo ontzettend mooi om te zien. Om bij het strand te komen, zouden we een flinke afdaling moeten maken. Nu is dat niet zo erg, maar je weet dat je dan ook weer terug omhoog moet lopen. We besluiten dan ook om maar gewoon op een terras wat te drinken met uitzicht op dit mooie gebied.

Nu even lekker uitrusten op onze kamer voordat we eind van de middag weer richting het centrum lopen voor een hapje en een drankje.