Vandaag gaan we de omgeving van Matera bezoeken. We moeten dus weer met de auto op pad.

We beginnen de dag in Craco, dit is een van de mooiste spookstadjes van Italië. Craco ligt in de calanchi op nog geen 20 kilometer van Pisticci ligt. Calanchi zijn heuvels van kalksteen, van oorsprong is dit ontstaan door de zeebodem die omhoog is gedrukt. Craco en omgeving werden al bewoond door de Grieken die vanuit Metapontum 40 km verder het binnenland in trokken. De toren werd gebouwd door de Normandiërs (circa 1000) zodat men een goed zicht op de omgeving had.

Craco moet ooit een welvarende en redelijk grote plaats zijn geweest, nog staan er de resten van 4 belangrijke palazzi en een toren van de Noormannen die de tand des tijds nog het beste heeft overleefd. In de Middeleeuwen groeide de stad en in 1276 kwam er zelfs een universiteit. Op het hoogtepunt van de bloei van Craco woonden er zo’n 2.500 mensen. Maar Craco ging uiteindelijk ten onder aan de moderne tijd. Aan het einde van de 19^e eeuw en het begin van de 20^e eeuw emigreerden maar liefst 1300 inwoners naar Amerika vanwege de slechte economische omstandigheden. Toen de stad zich wilde aanpassen aan de sanitaire behoeften van de 20^e eeuw, werd de structuur van de grond waar het dorp op gebouwd was dusdanig verstoord dat een aardverschuiving in de jaren 60 een groot deel van het dorp verwoestte. In 1963 begon men met de evacuatie van de bewoners, vlakbij werd een nieuw Craco gebouwd, Craco Peschiera, een stadje waar slechts 400 mensen wonen. Niet iedereen wilde vertrekken, zo was er een schaapherder die tot in de jaren 90 hier met zijn gezin woonde. Een aardbeving in de jaren 80 maakte het dorp daarna te onveilig om te wonen. De verlaten huizen die langzaamaan vervallen, geven deze spookstad iets surrealistisch en mysterieus tegelijkertijd. Geiten, ezels en vogels zijn tegenwoordig de permanente bewoners en voormalige bewoners komen zo af en toe langs om de dieren van water en eten te voorzien.

Craco bestaat uit twee delen, het oude centrum is gebouwd op een rots, het wat lager gelegen deel is gebouwd op klei met daaronder zand. In dit deel vonden in de tweede helft van de vorige eeuw aardverschuivingen plaats. Men probeerde een soort muur te bouwen om de verschuivingen tegen te gaan maar helaas, de fundamenten lagen niet diep genoeg. Zo bouwde men in de jaren 50 een voetbalveld, net toen het klaar was ging het 5 dagen onophoudelijk regen, van het voetbalveld was na die dagen niets meer over. De landverschuivingen gingen erg langzaam waardoor er gelukkig geen gewonden vielen.

De ligging van het stadje is geliefd als filmlocatie. Scènes uit The Passion of the Christ van Mel Gibson zijn hier opgenomen (de scène van de hangende Judas) maar ook enkele scènes van Quantum of Solace (James Bond) uit 2008. Ook werd hier een Japanse commercial voor Pepsi opgenomen, twee dagen filmen leverde meer dan €10.000 op.

We bezoeken Craco onder begeleiding van een gids. Het is te gevaarlijk om zonder deskundige begeleiding in het dorp rond te wandelen. We moeten dan ook een helm op, staat erg charmant. De gids spreekt alleen Italiaans maar we kunnen een app downloaden met Engelse uitleg. Erg interessant maar ook onbegrijpelijk als je ziet wat er allemaal is achtergebleven. De hele tour duurt ongeveer 2 uur. Omdat we bij aankomst even moesten wachten voordat de rondleiding begon, zijn we bij een klein terrasje koffie gaan drinken. Natuurlijk werd er daar alleen Italiaans gesproken. Toen de eigenaar hoorde dat we uit Nederland kwamen, zocht hij op zijn afspeellijst het Wilhelmus op, dat hoorde je toen keihard over straat klinken. Was echt leuk!

De lunch wilden we nemen in Pisticci, dat moet ook een mooi plaatsje zijn. We zijn er even doorheen gelopen maar het leek nog meer verlaten dan Craco. Alles gesloten, geen levende ziel te zien. Dus buiten het plaatsje maar iets gezocht voor de lunch. Ook wilde ik graag naar het Museo Essenza Lucano, dit gaat over Amaro Lucano, een bekend Amaro merk. Dat leek me wel wat voor Walter. Maar helaas, we hadden het museum zo gevonden maar het was gesloten ivm een besloten evenement. Dus niets te proeven voor Walter helaas.

Daarna doorgereden naar Parco Regionale della Murgia Materana. Dit ligt recht tegenover onze B&B, aan de andere kant van de kloof. Je kan hier ook naartoe wandelen maar dat is wel een hele klim. De Canyon Gravina is ongeveer ongeveer 200 meter diep en 20 km lang. Je kunt de canyon Gravina betreden door de treden naar beneden te volgen. Eenmaal beneden kom je bij een rivier uit die je moet oversteken om aan de andere kant bij Belvedere Murgia Timone uit te komen. Maar wijgaan lekker makkelijk met de auto.

Dit gebied ligt tussen Matera en het verderop gelegen plaatsje Montescaglioso. Het wordt ook wel Parco Archeologico Storico Naturale delle Chiese Rupestri genoemd. In dit archeologisch natuurgebied vind je op ongeveer 300-500 meter hoogte, meer dan honderdvijftig eeuwenoude rotskerken. Het 8000 hectare tellende natuurspektakel is een samenspel van kale rotsen, goed verborgen rotswoningen en grotten, kloosters, privékapellen en kleine heiligdommen, vaak voorzien van schitterende muurschilderingen. Deze mysterieuze kerkgrotten en kloosters getuigen van de aanwezigheid van Grieks-Romeinse en Byzantijnse kloostergemeenschappen. Sommige bevinden zich onder de grond, andere zijn deels uitgegraven. De meeste bevatten fraaie fresco’s.

Het gebied toont de oorspronkelijke omgeving waaruit de Sassi zijn ontstaan; het rotsachtige landschap dat Matera omringt behoort tot de meest spectaculaire historische en culturele landschappen ter wereld. We wandelen wat door dit gebied en bezoeken onder andere de Chiesa Rupestre di Madonna delle Tre Porte waar we nog schitterende fresco's zien. De grotkerk is wel afgesloten met een hek ter bescherming. De kerk dateert uit de 12e eeuw en de oorspronkelijke ingang is volledig ingestort en verdwenen.

Op de terugweg stoppen we even bij Chiesa Rupestre di San Falcione, een wat groter bouwwerk waar je helaas bijna niet bij kan komen. Wel hebben we een prachtig uitzicht over Sasso Caveoso. Vlak voordat we de hoofdweg weer oprijden, stoppen we nog even bij Chiesa Rupestre di San Nicola alla Murgia dell'Amendola. Walter blijft in de auto zitten, maar ik loop er nog even naartoe. Dit is tenslotte de kerk van mijn naamgenoot. Ook hier weer prachtige fresco's. Wonderbaarlijk weer om te zien hoe deze rotskerken zijn uitgegraven in het tufsteen. Ik zou graag nog wat verder willen wandelen maar voor Walter is het genoeg geweest voor vandaag.

We gaan terug naar onze B&B om even de voetjes te laten rusten en gaan daarna voor de laatste keer wat drinken en eten in het prachtige en onvergetelijke Matera. We genieten de laatste avond nogmaals bij ristorante L'Antica Credenza, waar de eigenaar ons nog herkent van 3 avonden eerder. Met dit zalige diner sluiten we een prachtige vakantie af.