Vandaag een beetje bijzondere dag, we zijn 30 jaar getrouwd. Toch een hele prestatie, al zeg ik het zelf.

Helaas geen ontbijt op bed, de wekker stond om 6 uur. We gaan vandaag namelijk een hele dag weg met een boot richting de Eolische Eilanden. De boot vertrekt om 7.45 uur en we moeten ons een half uur voor vertrek aanmelden. Te vroeg voor het ontbijt maar we hadden gisteren wat graankoeken en water gekocht. Hoewel het zondagochtend was, zagen we meer mensen op straat lopen, die gingen ook allemaal naar de haven.

De Eolische eilanden horen bij Sicilië. Het is een eilandengroep die genoemd is naar Aiolos, de Griekse god van de wind. Het bestaat uit 7 eilanden, met als grote gemene deler hun vulkanische oorsprong. Wij gaan er vandaag 3 bezoeken.

Het is ongeveer 2,5 uur varen naar Stromboli, het eerste eiland dat we zullen bezoeken. Op de boot krijgen we in het Duits en Engels uitleg over de omgeving en de eilanden, dat is wel leuk. Ook zien we nog een dolfijn zwemmen, helaas lukte het niet om daar een foto van te maken, ik heb hem wel kunnen filmen. Heel in de verte zag ik nog 2 dolfijnen zwemmen, maar dat was echt veel te ver weg voor een foto.

Stromboli is het meest afgelegen van de Eolische eilanden. Het eiland bestaat bijna volledig uit de gelijknamige vulkaan. Er zijn ook maar 2 dorpjes op het eiland, wij bezoeken San Vincenzo. Bij aankomst zien we meteen het zwarte strand. Het andere dorp kan je alleen per boot bereiken. In San Vincenzo rijden scooters en golfkarretjes rond, in Ginostra gaat al het vervoer met ezels. San Vincenzo werd in 1949 beroemd omdat het toen als decor diende voor de film Stromboli van Roberto Rosselini met in de hoofdrol Ingrid Bergman. Er is ook een barretje naar haar genoemd, hier drinken we even koffie. Verder bestaat het plaatsje uit hele steile straatjes met toeristenwinkels en restaurantjes.

De vulkaan Stromboli is gedurende de afgelopen 2500 jaar continue actief geweest, ook nu zijn er nog regelmatig uitbarstingen. Die hebben wij niet gezien, wel zien we steeds rook uit de krater komen en hoorde Walter af en toe wat gerommel. De top heeft 3 actieve kraters. Een daarvan is de Sciara del Fuoco (vuurstroom), dat is ook de naam van de boot waar we vandaag mee weg zijn. De Sciara del Fuoco is een deuk in de vorm van een hoefijzer, deze deuk is ontstaan in de laatste 13.000 jaar door het neerstorten van gedeelten van de noordwestelijke helling. de lavastromen lopen langs deze weg naar beneden. Dit zien we ook heel goed als we langs het eiland varen naar onze volgende stop.

We varen verder naar het eiland Lipari, een prachtige tocht. Het is hier werkelijk prachtig, de zee is heel rustig en intens blauw. Overal zie je kleine rotspartijen en eilanden. Zo ontzettend mooi allemaal.

Lipari is het grootste eiland van de 7 Eolische eilanden. Er wonen ongeveer 10.000 mensen. Het eiland telt maar liefst 12 vulkanen, al zijn deze niet allemaal meer actief. We leggen aan in Lipari stad, hier maken we een stop van 2,5 uur. Maar wij kiezen ervoor om al na anderhalf uur weer de boot op te gaan om een extra tour te doen langs de prachtige kust van dit eiland. Lipari stad heeft een gezellig klein haventje met natuurlijk weer volop toeristenwinkels en barretjes en restaurantjes. Wij eten met uitzicht op de haven, altijd leuk om die bedrijvigheid met boten te zien. Je merkt wel dat de bediening hier een stuk minder vriendelijk is, ook wel logisch. Meerdere keren per dag komt er weer zo'n grote boot met toeristen die het eiland voor een paar uur overspoelen. Maar goed, we hebben in ieder geval weer gegeten en gedronken.

Daarna weer de boot op voor de extra excursie. Omdat de boot heel langzaam vaart, kunnen we dicht bij de prachtige kust komen. Dan zie je ook goed hoe helder het water is en wat een prachtige kleur blauw het heeft. We varen langs de Cave di Pomice, een verticaal afgesleten deel van een puimsteenrots, met een spierwitte kleur. De puimsteenafzetting loopt hier tot aan de zee waardoor de witte kleur mooi afsteekt tegen het blauwe water. Ook varen we langs het afgelegen Valle i Muria, het mooiste strandje van Lipari. We steken over naar het eiland Vulcano om de Grotta del Cavallo te bezoeken. Hoewel ontzettend mooi, zie ik geen paard in de ingang van de rots. Dit terwijl ik toch veel fantasie heb. Ik zie wel de liggende man in de rotsen als we weer terugvaren naar LIpari om de rest van de mensen op te halen die niet zijn meegegaan met deze mooie excursie.

Daarna varen we door naar onze laatste stop van vandaag, het eiland Vulcano. Dit ligt vlakbij Lipari, slechts 15 minuten varen. Vulcano is het meest zuidelijk gelegen eiland van de Eolische eilanden. Het dankt zijn naam aan de vuurgod Vulcanus, die volgens de Romeinen op het eiland woonde. Hij ws de wapensmid van de goden op het eiland. De grootste vulkaan van het eiland zou de schoorsteen van zijn werkplaats zijn geweest. Wat opvalt op Vulcano is het gele gesteente, dit is zwavel. Helaas is dat ook goed te ruiken, wat een lucht. We zien ook mensen een zwavelbad nemen, dit schijnt goed voor je huid te zijn. Het mag dan goed zijn, maar je gaat er wel enorm van stinken. Wij kiezen er dan ook maar voor om in het winkelstraatje lekker wat te gaan drinken. Naast de grote krater zijn er op Vulcano nog 5 vulkanen actief. Ze barsten niet zo vaak uit, maar het kan natuurlijk altijd wel. Wij hebben in ieder geval niets gemerkt.

Na dit bezoek varen we weer terug naar Tropea, een toch van ruim 2,5 uur. Lang varen we langs Sicilië, dat ligt hier vlakbij. Rond kwart voor 7 zijn we weer terug in de haven van Tropea, een mooie maar lange dag. Nu lekker naar het centrum voor iets te eten en te drinken. Helaas ligt het centrum bovenop de klif en staan wij onderaan in de haven. Dat is dus via trappen ongeveer 25-30 meter steil omhoog, wel goed voor onze conditie. We zijn gelukkig niet de enige die flink staan te hijgen bovenaan. Maar een glaasje Prosecco en daarna nog een lekker diner maken alles weer goed. Rond 23 uur zijn we weer terug op onze kamer waar we als een blok in slaap vallen!