We verlaten het gezellige Tropea en zakken verder af naar het zuiden. De tocht is afwisselend, soms langs de kust, dan weer door de binnenlanden. Het valt me op dat het hier nog heel groen is, ik had het in dit deel van Italië veel droger verwacht. Wel zien we veel minder druivenstruiken dan we normaal in Le Marche zien. Maar verder veel olijfbomen en opvallend veel grote loofbomen.

Na ongeveer anderhalf uur rijden stoppen we in Scilla, een oud en schilderachtig plaatsje aan de kust. Scilla is genoemd naar Scylla, de vrouw met de 6 hondenkoppen met ieder 3 rijen tanden. Hiermee kon ze veel zeelieden tegelijk verorberen. Samen met haar broer Charybdis bewaakte zij de Straat van Messina, althans volgens de schrijver Homerus. Charybdis zoog wel 3x per dag een enorme hoeveelheid water op om deze vervolgens weer uit te spuwen en hierdoor flinke draaikolken veroorzaakte. Wie hier langs wilde varen, moest dus goed opletten. Homerus' Odysseus koos helaas de verkeerde route en verloor een deel van zijn bemanning aan het zeemonster Scylla. Ook wist hij Charybdis niet te omzeilen en werd zijn schip opgezogen. Zelf wist hij te ontsnappen door zich aan een tak vast te klampen en op een volgens schip aan boord te springen.

Scilla is een prachtig plaatsje met een schitterend uitzicht op Sicilië. We parkeren in het oude gedeelte, met prachtige smalle straatjes, balkonnetjes met bloemen en wasgoed en steile weggetjes. En overal rijden auto's doorheen, zelfs als je denkt dat dit helemaal niet past. Vanaf dit oude deel heb je een prachtig zicht op het Castello San Ruffo. Dit stamt nog uit de tijd van de Etrusken maar de Romeinen hebben het later uitgebreid.

Gelukkig voor ons kunnen we met de lift naar beneden waar we slenteren langs het mooie strand. We zoeken een gezellige ristorante om te lunchen en vinden die bij Ristorante de Angeli, met een mooi terras dat uitkijkt over de zee. Ik neem hier de lokale specialiteit Involtini de pesce spada, gevulde rolletjes zwaardvis, zalig. Het is gezellig druk in het restaurant, we genieten volop van een groep Italianen die hier heel uitgebreid zitten te lunchen, hele schalen met inktvis, oesters, garnalen, octopuspoten en meer komen voorbij. Onvoorstelbaar wat zij bij de lunch wegwerken, dan het je in de avond geen honger meer.

In de Tyrreense zee vind je volop zwaardvis, een snelle, krachtige zoutwatervis. Gemiddeld is de vis 2 meter lang maar hij kan wel 4 meter lang worden. Het gewicht is rond de 300 kg. Vroeger werd deze vis alleen gegeten door de rijken, de armen aten ansjovis en sardines.

Na de lunch rijden we verder naar Reggio Calabria, onze eindbestemming voor vandaag. Reggio Calabria, waar de huizen nog nét niet in het water vallen en je Sicilië bijna kan aanraken ligt bijna in het puntje van de "Laars van Italië". Het is een kleurrijke stad met veel cultureel en artistiek erfgoed. Hoewel de stad rond 730 voor Christus is ontstaan, is er veel verloren gegaan door 2 flinke aardbevingen, de laatste in 1908. Tijdens deze aardbeving is een derde van de 45.000 inwoners bedolven onder het puin. Tijdens de wederopbouw van de stad zijn er veel archeologische vondsten gedaan uit de Romeinse en Griekse tijd. Morgen gaan we hier meer van ontdekken.

In de avond lopen we naar de Corso Garibaldi, een winkelstraat van 2 km lang met prachtige winkels. We slenteren wat rond en gaan een pizza en pasta eten vlakbij de Duomo. Daarna lopen we terug naar B&B Kalavrìa, waar we een prachtige kamer hebben. Gelukkig is dat alles niet ver lopen, slechts 5 minuten. Gelukkig maar, want met de auto rijden is hier een verschrikking, druk, smalle straten, eenrichtingsverkeer.